Beleidsplan

Beleidsplan Stichting Help Burkina 

Onze stichting is ontstaan uit een min of meer toevallig bezoek aan Burkina Faso in 1995. Vóór die tijd was er wel al schriftelijk contact, hetgeen uit­mondde in genoemd bezoek. Wij werden volkomen verrast door de gastvrijheid en hartelijkheid van mensen die het veel minder goed hadden dan wij en hoewel dat niet onze voorop gestelde bedoeling was, wisten wij met zekerheid dat het niet bij dat ene bezoek zou blijven.

Twee jaar later volgde een tweede bezoek, deze keer na uitnodiging van een onder­wijzerspaar in Ouagadougou. Zij woonden aan de rand van een nieuwe wijk en lieten ons twee dagen lang de hoofdstad zien. Drie maanden later ontvingen wij een brief, waarin gevraagd werd of wij konden helpen met de bouw van een school voor wees- en straatkinderen in hun wijk. Op grond van dit tweede bezoek besloten wij om “ja” te zeggen op hun verzoek.

Het viel niet mee om de 200.000 gulden bij elkaar te sprokkelen, maar uiteindelijk is dat met de hulp van NCDO en vele anderen toch gelukt. Meer dan eens hebben wij gedacht, dat we hier niet aan hadden moeten beginnen! Maar als het dan tóch lukt, en als het zelfs mogelijk blijkt om tijdens die eerste moeizame periode ook nog vol­doende geld bij elkaar te krijgen om in twee kleine dorpjes een waterpomp te laten slaan, aarzel je niet om verder te gaan. Tijdens de inauguratie van die eerste school, Sainte Mère Teresa, kwam uit één van de twee genoemde dorpen op 60 km afstand van de hoofdstad, een muziek- en dansgroep over ongebaande wegen op de fiets naar ons toe en vroeg hulp bij de bouw van een dorpskliniek met waterpomp.

Dat is geen kwestie van beleid en zo is het ook gebleven. Wij prijzen ons gelukkig met het feit dat wij bovengenoemde onderwijzeres bereid hebben gevonden om onze contactvrouw te worden en dat doet zij op voortreffelijke wijze. Zij kent de cultuur van het land, de prijzen en zijwegen en ons beleid is er vanaf het begin op gericht dat de projecten die men bij ons aanvraagt allereerst beantwoorden aan een bij de bevol­king levende behoefte. Daarom stellen wij ook als eis, dat de mensen daar een eigen bijdrage leveren van 10- 15%, want dan beschouwen zij het project na afronding als hun eigendom. Een wijsheid die wij meekregen van een missionaris, die veel school­tjes en dorpsklinieken had laten bouwen omdat dat (volgens Europese begrippen) goed was voor de ontwikkeling. Na enkele jaren stonden zowel de schooltjes als de klinieken leeg! Men had immers duizenden jaren jaren zónder geleefd, en dat ging toch ook!

Wij hebben van 1999 tot op heden op deze wijze kunnen werken en mogen gerust stellen dat zeker 90% van alle projecten nog steeds goed functioneren. Wij willen daarom op deze wijze, met uw hulp, verder gaan!